بررسی ارتباط آلودگی به بلاستوسیستیس هومینیس با سندروم روده تحریک پذیر (ibs)، و مقایسه روش های گسترش مستقیم مرطوب، فرمالین - اتر، کشت و رنگ آمیزی تری کروم در تشخیص ارگانیسم

مقدمه: بلاستوسیستیس هومینیس انگل روده ای انسان و حیوان است و اخیراً نظرات غالب به بیماری زا بودن آن سوق پیدا کرده است. انگل به عنوان عامل تولید شکم درد، اسهال، یبوست و تغییر عادات روده ای مطرح است. سندروم روده تحریک پذیر (ibs=irritable bowel syndrome) نوعی اختلال دستگاه گوارش است که با اجابت مزاج تغییر یافته و درد شکمی و سایر علایم مشابه آلودگی به بلاستوسیستیس هومینیس مشخص می شود. شناخت کمی درباره این سندروم وجود دارد و اتیولوژی آن به خوبی شناخته نشده است. عده ای از محققین برخی عفونت های تک یاخته ای را به عنوان ریسک فاکتور با ایجاد آن مرتبط می دانند. هدف تحقیق حاضر بررسی ارتباط آلودگی به بلاستوسیس تیس هومینیس بااین سندروم می باشد. روش کار: در یک مطالعه مورد - شاهدی، 81 بیمار مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر و 81 بیمار غیرمبتلا به این سندروم و مبتلا به سایر اختلالات گوارشی مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی شهر همدان با تطبیق یک به یک (matching ) انتخاب شد. تشخیص بیماری توسط فوق تخصص گوارش با توجه به معیارهای مربوطه صورت گرفت. تشخیص آلودگی به بلاستوسیس تیس با آزمایش مدفوع با چهار روش مستقیم، کشت، تغلیظ با روش فرمالین - اتر و رنگ آمیزی تری کروم انجام شد. در پایان نتایج بدست آمده با کمک برنامه spss آنالیز و با آزمون آماری کای دو مقایسه نسبت ها انجام شد. نتایج: مجموعاً در هر یک از دو گروه، 43 زن (53%) و 38 مرد (47%) در محدوده سنی 64-13 سال در مطالعه شرکت داشتند. آلودگی در گروه مورد در 37 نفر ( 67/45%) و در گروه شاهد در 18 نفر (22/22%) با استفاده از روش کشت به عنوان استاندارد طلایی دیده شد که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (001/0p<). با هر چهار روش، در گروه مورد و شاهد از نظر آلودگی به بلاستوسیستیس تفاوت وجود داشت. روش رنگ آمیزی با تریکروم کمترین حساسیت را داشت که در گروه مورد 21 نمونه (92/25%) و در گروه شاهد 14 نمونه (28/17%) از نظر بلاستوسیستیس مثبت تشخیص داده شدند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که به دلیل بالاتر بودن میزان آلودگی به انگل در گروه مورد، احتمال ارتباط آلودگی به بلاستوسیستیس هومینیس و سندروم روده تحریک پذیر وجود دارد. از نظر تشخیص آلودگی، روش کشت از سایر روش ها برای تشخیص بلاستوسیستیس حساس تر است